آکام محبی

انقدر به وبلاگ جدید آکام سلام کردم که خسته شدم ولی یا همین وبلاگ تا آخر همراه من می مونه یا دیگه کلا کاری با وبلاگ و سایت و دامنه داشتن .. خلاصه بگم که همشو بی خیال میشم.

از خیلی وقت پیش وقتی تو دوره راهنمایی بودم با وبلاگ ها آشنا شدم. اون زمان از سرویس هایی مثل بلاگفا یا میهن بلاگ استفاده می کردم. بعدتر یه ویلاگ تو یه سرویسی با دامنه iran.sc یا یه همچین چیزی درست کردم که بهترین تجربه زندگی من در وبلاگ داشتن بود. مخاطب خیلی زیادی داشت و منم واقعا براش وقت میزاشتم.

بعد از آشنایی با وردپرس اولاش سعی می کردم اون رو به عنوان یه فایل نصبی (فرض کن exe) نصب کنم. مدتی بعد سرویس های هاستینگ رایگان اومدن و من تونستم با کمک اونها اولین وبلاگم رو با دامنه اختصاصی با کمک وردپرس بزنم. یجورایی حس خفنی بود. بعد از این تجربه خوب وبلاگ iran.sc هیچ وقت تکرار نشد. من پشت سرم هم وبلاگ های مختلف درست می کردم ولی عملا هیچ کدوم شون رو نگه می نداشتم و مدتی بعد از بین می رفتن.

بعد از وردپرس با سایت ساز های استاتیک آشنا شدم که حتما بعدا مفصل در موردشون تو وبلاگ حرف می زنم. وقتی دامنه akamohebbi.ir رو ثبت کردم هی بین Jekyll که یه سایت ساز استاتیک بود و وردپرس جا به جا میشدم و این اواخر هم فقط یه صفحه ساده با چندتا لینک داشتم ولی الان وبلاگم رو دوباره با وردپرس درست کردم و یه شرط برای واسه این کار گذاشتم! اینکه اگر به هر دلیلی این وبلاگ فعلی رو ادامه ندم دیگه هیچ وقت سمت دامنه و هاست و وبلاگ درست کردن واسه خودم نمی رم.

شبکه های اجتماعی مثل اینستاگرام، یوتیوب، تلگرام یا توییتر خیلی خوب هستن و افراد زیادی دیگه اصلا وبلاگ نمی نویسن و حتی وبلاگ نویسی رو قدیمی و دمده می دونن. نظر شما رو نمی دونم ولی من عاشق وبلاگ ها هستم و به نظرم شبکه های اجتماعی هیچ وقت نمی تونن اون جایگزین مناسبی برای وبلاگ ها باشن. بزار براش یه مثال بزنم که بتونم حسم رو ساده تر برسونم. اگر وبلاگ ها کتاب چاپی باشن، شبکه های اجتماعی فایل های PDF هستن. من با کتاب چاپی بیشتر حال می کنم حالا شما رو نمی دونم.

اما چرا وبلاگم رو با وردپرس راه انداختم؟ من خیلی زیاد طرفدار سایت ساز های استاتیک هستم و مهم تر از خود سایت ساز های استاتیک، هاست رایگان با کمک سرویس GH Pages که بیشتر دوستش دارم.

سایت ساز های استاتیک خوبن ولی موقع کار با اونها مجبوری همه کارا رو خودت انجام بدی. البته این هم مزیت حساب میشه و هم یه عیب بزرگه. وردپرس بزرگترین مزیتی که داره اینه که از وقتی نصب کردی دیگه می تونی کارت رو شروع کنی و در مورد چیزایی که دوست داری بنویسی و اگر به فیچری احتیاج داشتی می تونی ساده یه پلاگین نصب کنی.

قراره تو وبلاگ خیلی چیزا نوشته بشه. از آموزش هایی در حوزه های مختلف کامپیوتر بگیر تا نوشته های شخصی مثل نقد و معرفی کتاب ها و فیلم ها یا شایدم نوشته هایی در دسته بندی های دیگه.

البته در مورد همین وردپرس احتمالا به زودی یه دوره رو شروع می کنم که توش واسه وبلاگ آکام یه قالب اختصاصی درست می کنم. ترسناکه چون آخرین باری که یه قالب واسه وردپرس نوشتم برمی گرده به سال ۹۵ فک کنم. از اون زمان تا حالا هم که همه چیز تغیر کرده.

مطمن نیستم اصلا نوشته های وبلاگ قراره نهایتا خونده بشن یا نه ولی اگر روزی این نوشته رو کسی تا اینجا خوند خیلی مایه خوشحالی خواهد بود که با یه کامنت تو این پست دل منم شاد کنه.

نمی دونم آخر این وبلاگ قراره کجا برسه ولی واقعا از ته دل امیدوارم این وبلاگ برای من و همه خواننده هاش مفید باشه.

شب تون خوش.